Whocat - Steven Troch Band - Shelby Ouattara - Handkerchief Wisselfeesten - Festival Kasterlee (28-07-2018) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Wisselfeesten info bands: Whocat - Steven Troch Band - Shelby Ouwattara - Handkerchief © Rootsville 2018

Wanneer een buurfeest begint met een affiche te presenteren die helemaal onze meug is dan kunnen we er niet meer onder uit om eens een kijkje te gaan nemen. Zo een buurtfeest zijn de Wisselfeesten in Kasterlee. Toen ik las dat er zomaar vijf groepen werden gepresenteerd waarvan de diversiteit zo breed is dat er genres als jazz, blues, roots en zoveel meer van eigen bodem op de affiche staan is wegblijven not done. Daarnaast staan er drie bands op het podium die alle drie toppers zijn in hun desbetreffende muziekstijl en dan kan je enkel besluiten dat deze buutbewoners ook nog eens muzikaal up-to-date zijn en dit reeds voor de 12de keer.

Ze beginnen er aan met het locale duo 'Ella & Laurien'. Laurien was hier al een 'ster' tien jaar geleden. Daarna is er de fantastische Brusselse formatie 'Whocat'. Met dit Quartet bevinden we ons op de crossroads tussen Indie en Jazz. Zelfs voor blues hebben die van 'Kastel' een oor en daarvoor is er Steven Troch en zijn band die de eer van blues hier hoog te komen houden. Komen we daarna uit bij Shelby Aouattara! Een singer-songwriter met Euro-Afrikaanse roots uit Luik en met een hart voor Latin grooves kan je gewoonweg niet aan je voorbij laten gaan. Als afsluiter krijgen we 'Handkerchief'. Deze band leerde ik kennen in het voorprogramma van C.W. Stoneking en kregen die avond zowat een staande ovatie in de 'Roma'. Ze brengen een mix van diverse stijlen die ze zo tot hun eigen sound kwamen te creëren. Waanzinnig straf!

De Wisselfeesten sproten voort uit de gedachtegang van enkele bewoners aan de Geelsebaan. Die zagen een leuk buurtfeest wel zitten: samen met de naaste buren lekker eten en een dansje plaatsen. Dit gratis feest op zaterdag is de geschiedenis ingegaan op 4 augustus 2007 als “De Wisselfeesten”. De geschiedenis waaraan dit buurfeest is gekoppeld situeert zich tussen 1906 en 1949 en is best eens te lezen op hun website. Nu is deze 'wissel' een dag van dansen en drinken geworden, voornamelijk drinken :-)

Door onze te drukke agenda zagen we ons verplicht om 'Ella & Laurien' aan ons voorbij te laten gaan waarvoor onze welgemeende excuses. Tegen de klok van 19.30 tekenden we wel present net op tijd om 'Whocat' te aanschouwen. Frontvrouw Sara Moonen (vocals & guitar) heb ik solo ook al eens kunnen beleven en dat was toen ook al dik in orde. De rest van de band bestaat uit Joris Lindemans (contrabas), Benoit Minon (guitar) en Davy Palumbo (drums). Ze brengen een mix van 'pop' en 'hip hop' in een jazzy jasje gestoken en dit is dan ook de reden waarom ze eerder in de jazz scène zijn terug te vinden. Begin dit jaar kwamen ze ook al de nieuwe locatie van 'De Blauwe Kater' in Leuven opvrolijken.

'Whocat' is geen band die het luchtig opneemt want voorzien van eigen soundvrouw is het professionalisme niet ver weg. Sara die de skills bezit om sterke nummers te schrijven ondersteund door getalenteerde muzikanten zetten deze 'Wisselfeesten' muzikaal al meteen een stapje hoger. Openend met 'Sweettooth' beseffen de feestende menigte meteen dat dit niet een schlagerfestival zou gaan worden maar een muzikaal hoogstaand evenement. Met nummers als 'Lady' en 'One of A Kind' voel je dat deze 'Whocat' klaar is om een eigen album te gaan uitbrengen. Dat zal gebeuren ergens in het voorjaar van 2019 maar eerst komen er 2 singles aan. Tegen de tijd dat dit viertal eraan komt met 'All Good' is ook het ijs hier in Kasterlee gebroken, althans voor diegene die voor het muzikale gedeelte komen. De anderen moeten gewoon nog een beetje bijtanken met Kastel's bier. Applaus voor Sara en haar gevolg, we zullen zeker nog gaan horen van deze Brusseleirs en dan kunnen die van Kastel zeggen, hé ze speelde reeds op onze Wisselfeesten.

Aan de blues liefhebbers ten lande Steven Troch voorstellen is als een open deur intrappen. Deze 'wizzard' op de Mississippi Saxofoon kan stilaan als een legende in onze Belgische blues scène worden aanschouwd. Naast Steven Troch bestaat deze formatie ook nog uit de uitstekende ritme sectie bestaande uit de bassiste Liesbeth Sprangers en drummer Eric Heirman aka king Berik. Aan de six-strings is er nu uit de Ghentse bluesscène Matty De Rijcke aka Matt T Mahony. Sommigen die niet zo allert meer zijn in de blues kennen Steven misschien ook nog van de Mechelse formatie 'Fried Bourbon'. Op 2 maart van dit jaar bracht Steven Troch reeds zijn 2de album uit met deze band met als titel 'Rhymes For Mellow Minds' (album report).

Meteen omschakelen naar de blues zal voor de drinkende meute niet echt zo moeilijk zijn want het harpspel van Steven kunnen ze al meteen best smaken. Met als opener 'Right On' wil Steven duidelijk maken dat ze hier meteen bij de les moeten zijn en blues lijkt er hier best wel in te gaan. Na 'Slow' uit Steven's eerste solo album 'Nice 'n Greasy' (album report) volgt er uit het nieuwe album het rumba gevoelige 'Bad Taste' als geeft dit voor de oplettende eerder een gevoel van 'Good Taste'. Ook uit 'Rhymes For Mellow Minds' volgt er dan het met country gespeende 'Long Long Beard' en beginnen ze hier heus al te bewegen. Net als bij de vorige act was het hard werken voor aandacht van deze kempenzonen en dochters maar vallen ze dan toch ook voor het eerder psycho getinte 'Vertigo', een nummer waarbij enige chemie ontstaat tussen Steven en Matt T Mahony. Dat er toch ook blues liefhebbers onder de menigte waren kon je erna zelfs uitmaken aan de verkoop van het album ' 'Rhymes For Mellow Minds'. Met dank ook aan Liesbeth voor spijs en drank ;-)

Festivals zijn pas goed wanneer je als muziekliefhebber ook nog eens ander talent komt te ontdekken. Eén zo een talent is de volgende Shelby Ouattara. Afkomstig van bij onze Waalse vrienden is deze bevallige Shelby uit Oreye (Luik). Toch alert ook van de programmeur van dienst om het verer te gaan zoeken. Shelby Ouattara is niet meteen een makkelijk uitspreekbare naam maar haar muziek gaat er des te makkelijker in. Ze laat zich bijstaan door drummer Fabian en Louis aan de keyboards die ook nog eens de backing vox voor zich neemt. 'Come With Me' was haar opener voor vanavond en daarmee kreeg ze al onmiddellijk gevolg of was het dat Kastel's bier dat al begon te werken.

Klasse dame deze 'Shelby' met een pracht van een stem. Met een mix van bekende covers en minder gekende originals weet ze toch iedereen te boeien, zeker wanneer ze de versie van Amy's Valerie ten gehore brengt. Van bluesharper Steven leerden we dan weer dat het nummer van origine van de Britse Indie band 'The Zutons' is en zo zijn we weer bij de les. Een mix van zuiderse ritmes maakt ook dat de beentjes hier aan het loskomen zijn. Prachtig is ook 'Les Cloches' eentje waarbij toch enigszins wat kiekebisj ontstaat. Niet moeilijk dat deze Shelby dan ook nog eens in de Franstalige versie van 'The Voice' op RTBF kwam te schitteren. Wanneer ze dan ook nog eens in het Portugees de Fado van Césaria Evora brengt met het overbekende 'Sodade' smelt ook mijn hart tenslotte. Een 'couluer café' hier in Kasterlee dat meteen ook een bisser mag brengen. Lamaba!!! en de open plek voor het podium wordt in een dansvloer getransformeerd. Ook het Kastel's bier begon te werken want zo veranderde Ouatara in Chiwawa, we zullen er maar mee lachen zeker. Straffe madam, Respeito!

'Handkerchief' is een Antwerpse formatie die ska, jazz, gypsy, gospel en blues weten te mixen tot hun eigen sound. In 2015 kwam bij 'Fandango Music' hun eerste album 'Dancing Bones' uit. Een EP waarmee ze iedereen kwamen te verrassen (album report). Vorig jaar kwamen ze aandraven met een nieuw album waarvan ik de dubbel LP mocht ontvangen. Met dit album 'Sea Rain River' en (album report) en nummers uit hun vorige zullen ze zonder meer ook die van Kasterlee weten in te pakken. Handkerchief bestaat in de hedendaagse formule uit Christof Annaert, Tijs Bonner, Tom De Wilde, Simon Beeckaert, Lies Vandeburie, Reinout Reggers, Sebastian Fischer en Nele Paelinck.

Met deze uitzonderlijk getalenteerde muzikanten kom je in een rollercoaster van stijlen vast te zitten. Van de Balkan tot de calypso sound uit de Caraïben maar alles met hun eigen twist eraan. Van zeemansliederen tot ophitsende ska, je weet niet waaraan je jezelf kan verwachten. Met Christof Annaert en zijn stemintonatie alsof het een zoon blijkt te zijn van Tom Waits, een Simon Beeckaert die één blijkt te worden met zijn double bass. Een waanzinnig levende blazerssectie en een Nele Paelinck die laat doorschijnen dat het bespelen van viool en accordeon poepsimpel lijkt te zijn. Kortom een waanzinnige beleving op het podium. Is het nu met het zwoele 'Congo Rain', het met Klezmer gespeende 'El Corazon de las Tinieblas' of het opzwepende 'De Stoker', je weet niet wat je ziet of hoort en komt zo samen met deze 'Handkerchief' in een muzikaal delirium te belanden. Als besluit wil ik nog meegeven, kan je deze vrolijke bende gaan zien, niet nalaten te dit doen...All Aboard for some fun...

Sara Moonen

Steven Troch

Shelby Ouattara

Nele Paelinck & Christof Annaert